Het is ein-de-lijk december, de maand waar ik al naar uit kijk sinds halverwege april dit jaar. Op het moment dat ik erachter kwam dat ik zwanger was en ging uitzoeken wanneer de baby zou komen, kon ik niet wachten tot december. Dit is namelijk de maand waarin ik uitgerekend ben en hoogstwaarschijnlijk in ga bevallen. De kans dat Sneup zo lang blijft zitten dat hij pas volgend jaar komt, is namelijk wel heel erg klein. Dus ik heb mijn zinnen gezet op een decemberbaby en nu krijg ik écht het gevoel dat hij elk moment kan komen. En dat mag, want wij zijn er klaar voor!
Inmiddels is alles in huis voor de komst van kleine Sneup. Zijn bedje staat klaar, alle kleertjes zijn gewassen en de vluchtkoffer is ingepakt. Voor mijn gevoel begint het echte wachten nu pas, want hij kan elk moment komen of juist nog een paar weken blijven zitten. Daardoor voel ik mij dan ook als een tikkende tijdbom die elk moment kan afgaan. Een heel raar idee om te weten dat er iets gaat komen waardoor je leven totaal gaat veranderen, maar dat je niet precies weet wanneer dit gaat gebeuren. Om er niet teveel bij na te denken, probeer ik een beetje met de dag te leven. Veel plannen doe ik sowieso niet de komende tijd en de afspraken die ik maak, zijn allemaal onder voorbehoud.
De vraag of ik al klaar ben met de zwangerschap krijg ik nu heel vaak. En aan de ene kant heb ik het gevoel dat ik lichamelijk nog wel even door kan gaan. Natuurlijk zit die buik enorm in de weg, maar verder heb ik weinig lichamelijke klachten. Ik kan nog goed liggen en zorg er gewoon voor dat ik zo comfortabel mogelijk kan zitten. En lukt iets niet meer, zoals bukken of veters strikken, dan doe ik het ook niet meer. Ik pas mijn doen en laten dus even aan wat mijn lichaam aan kan. Mentaal ben ik er ook nog niet helemaal klaar mee. Dit vooral als zelfbescherming, omdat ik weet dat hij er nog zeker wel een dikke 4 weken erin kan blijven zitten. Als ik er nu al klaar mee zou zijn, is dat nog heel lang. Ik vind het al heel wat dat ik de mijlpaal van december heb gehaald. Het volgende moment dat hij van mij wel mag komen is als Sinterklaas het land uit is. Net even na de die drukte en voordat het Kerst is, zou ideaal zijn. Maar ja, dat heb ik niet in de hand. Ik kan dus wel van alles willen maar, hij gaat gewoon komen wanneer hij er klaar voor is.
Ik kijk er in ieder geval heel erg naar uit dat Sneup dan echt bij ons zal zijn. Hoe dat zal zijn, vind ik nu nog heel lastig om voor te stellen. Dat alles anders gaat zijn, is wel duidelijk, maar hoe het er precies aan toe zal gaan, dat is nog even afwachten. Ik ga er maar vanuit dat het best zwaar zal zijn met een pasgeboren baby, maar ook heel erg bijzonder. Waar ik vooral naar uit kijk, zijn de eerste momentjes. De eerste keer naar buiten met Sneup, misschien wel zijn eerste Kerst en gewoon de allereerste keer dat wij hem gaan ontmoeten en zien. Wat dat betreft heb ik liever dat hij eerder dan later komt, want mijn geduld wordt aardig op de proef gesteld!
Dat december een bijzondere maand zal zijn, is wel duidelijk. En hoe het allemaal zal gaan, daar heb ik echt nog geen idee van. Het is spannend, maar ondertussen kijk ik er zo naar uit! Het gaat een december worden om nooit te vergeten.
No Comments